ÜBEY BİN KA‘B (R.A.)

Ashâb-ı Bedir………………ÜBEY BİN KA‘B (R.A.) Übey bin Ka‘b radıyallâhü anh hazretleri Ensâr’dan ve Hazrec kabîlesindendir. İkinci Akabe’de bulunmuş, Bedir Harbi’nden îtibâren bütün harblere katılmıştır. Vahiy kâtiblerinden idi. Aynı zamanda Resûlullâh Efendimiz’in (s.a.v.) kâtiplik hizmetinde bulunurdu. Peygamber Efendimiz (s.a.v.) hayatta iken Ashâb-ı Kirâm arasında Kur’ân-ı Azîmüşşân hafızlığıyla meşhur olan altı zâttan idi. Onların tamâmı Ensâr’dan olup diğer beş zât şunlardır: Zeyd bin Sâbit, Muâz bin Cebel, Ebu’d-Derdâ (Âmir veya Uveymir), Sa‘d bin Ubeyd, Ebû Zeyd Kays bin Seken (radıyallâhü anhüm). Hazret-i Übey, Kur’ân-ı Kerîm’i en güzel kırâet edenlerden idi. Resûlullâh Efendimiz (s.a.v.) bir gün ona buyurdular ki: “Allâhü Teâlâ ‘lem yekünillezîne keferû…’ sûre-i celîlesini sana okumamı emretti.” O da: “Yâ Resûlallâh, Hak Teâlâ zât-ı âlînize benim ismimi böylece söylediler mi?” diye sormuş, Peygamberimiz “Evet” buyurunca sevincinden ağlamıştır. Hz. Ömer (r.a.) zamanında ilk terâvîh imamlığı yapan zattır. Peygamber Efendimiz (s.a.v.) ona ‘Seyyidü’l-Ensâr’ ismini vermişlerdi. Hazret-i Ömer de ona Seyyidü’l-müslimîn derdi. Hazret-i Übey, Hazret-i Ömer’in halîfeliği zamanında hicretin 19. senesinde Medîne-i Münevvere’de vefât ettiler. Ashâb-ı Kirâm: “Yâ Resûlallah! Yakalandığımız hastalıklarda bizim için bir ecir var mıdır, ne buyurursunuz?” diye sordular, Peygamber Efendimiz (s.a.v.): ‘(Günahlara) Keffâret olur.’ buyurdu. Übey bin Ka‘b (r.a.): “Ya Resûlallah, ya hafif bir şeyse?” diye sordu. “Bir diken batması veya ondan biraz fazlası bile olsa (keffârettir)” buyurdu. Bunun üzerine Übey (r.a.), hac, umre, cihad ve farz namazı cemâatle kılmaktan alıkoymamak şartıyla yakalandığı sıtma hastalığının ölünceye kadar devam etmesi için duâ etti... Ölünceye kadar onun vücûduna dokunan mutlaka hararetini hissederdi.” (El-İsâbe fi Temyîzi’s-sahâbe)