İLİM ÖĞRETMENİN BİR ADABI

İLİM ÖĞRETMENİN BİR ADABI Hz. Hasan ve Hüseyin (r.anhümâ) bir gün ihtiyar bir zâtın abdest aldığını, fakat abdestini güzel alamadığını gördüler. Kendi kendilerine: “Ona abdest almayı bilmediğini nasıl söyleriz. Zîrâ o kızabilir.” dediler. Sonra ona abdest almayı öğretmeye karar verip yaklaştılar ve; “Ey amca! Bize bak, hangimiz daha güzel abdest alıyoruz.” dediler. Ve onun önünde abdest aldılar. O da onlara bakıyordu. Abdestlerini alınca onlara dedi ki; “Siz benden daha güzel abdest alıyorsunuz. Ben abdestimi güzel alamıyorum. Ama güzel abdest almayı sizden öğrendim.” Hz. Hasan ve Hüseyin efendilerimiz böylece o zâtı incitmeden abdest almayı öğretmiş oldular. (Berîka) ŞEVVÂL AYI Şevvâl ayı, hac aylarının ilkidir. Bayram günlerinde salavât- ı şerîfe okunmalıdır. Bu ay içinde 6 gün nâfile oruç tutulur. Bu oruç, Şevvâl’in 12’sinden itibaren 17. gün (dâhil) tutulduğunda “eyyâm-ı biyz” da (13, 14 ve 15. günler) oruçlu geçirilmiş olacağından çok büyük sevâbı vardır. Resûlullâh Efendimiz (s.a.v.), Şevval ayından 6 gün oruç tutanların, senenin tamamını oruçlu geçirmiş olacağı müjdesini vermiştir. (Duâ ve İbâdetler, Fazilet Neşriyat) ŞEVVAL AYI İCTİM‘I, RU’YET VE BAŞLANGICI Hicrî Kamerî 1437 yılı Şevval ayı ictima‘ı 04 Temmuz Pazartesi günü Türkiye yaz saati ile 14:01’dir. Ru’yet, ise 05 Temmuz Salı Türkiye saati ile 02:35’dir. Hilâl’in görüldüğü yerler; Büyük Okyanus’un orta ve güney kesimleri, Avustralya kıtası, Yeni Zelanda, Papua Yeni Gine, Endonezya, Malezya, Soloman ve Fiji Adaları. Hilâl; Türkiye, Almanya, Avusturya, Mısır, Fas, Cezayir, Tunus ve Arap yarım adasından görülemeyecektir. Mekke-i Mükerreme ve Medine-i Münevvere’den de görülemeyecektir. Hilâl’in görüldüğü günü takip eden 05 Temmuz Salı günü de Şevval ayının 1. günüdür. قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: إِذَا كَانَ ثَلَاثَةٌ فِي سَفَرٍ فَلْيُؤَمِّرُوا أَحَدَهُمْ. (د) Peygamber Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem buyurdular: “Üç (veya daha çok) kişi yolculukta iken içlerinden birini reis tayin etsinler.” (Hadîs-i Şerîf, Sünen-i Ebû Dâvûd)